در سرور ها نیز برای ذخیره سازی اطلاعات از هارد دیسک (HDD) و درایوهای حالت جامد (SSD) استفاده می شود و عملکرد سرورها به طور قابل توجهی تحت تأثیر انتخاب این ذخیره سازها است.
در سال های اخیر، تغییر قابل توجهی از HDD به SSD صورت گرفته ، روندی که در سرورها نیز مشاهده شده است.
بر خلاف HDD های سرور، SSD های سرور (درایوهای حالت جامد) به جای استفاده از یک سیستم مبتنی بر مغناطیسی، داده ها را در حافظه فلاش ذخیره می کنند.
SSD های سرور که شامل چندین ذرات فلش مموری و تراشه های کنترل اصلی هستند، فاقد قطعات مکانیکی می باشند، آسیب پذیری را در حین حرکات با سرعت بالا کاهش می دهند و از دست دادن داده ها را در موارد ضربه، لرزش یا نوسان برق به حداقل می رسانند.
SSD های سرور از مدارهای مجتمع (IC) برای انتقال داده ها استفاده می کنند و نیاز به قطعات متحرک و دیسک های چرخان را از بین می برند در نتیجه عملکرد خواندن و نوشتن افزایش مییابد و SSD سرور را به گزینهای ارجح برای برنامههایی تبدیل میکند که به سرعت بالا نیاز دارند.